Για τον κάθε ένα ο όρος ελευθερία κουβαλεί μοναδική σημασία βάση των εμπειριών που ζεί και βάση του νοήματος που θέλει να δώσει στην ζωή του. Κανείς δεν μπορεί να υποδείξει σε κανέναν τι εστί ελευθερία, αγάπη, φόβος γιατί αυτές είναι μοναδικές ανθρώπινες εμπειρίες που βασίζονται στον ίδιο τον άνθρωπο μέσα απο τις κοινωνικές, θρησκευτικές, πολιτικές και οικονομικές του δραστηριότητες. Φυσικά, σαν κοινωνικά όντα θέλουμε να συσχετιζόμαστε με άλλους ανθρώπους βάση των δικών μας πιστεύω και αξιών και αυτό πολύ συχνά μας ομαδοποποιεί.
Ο Ελευθεροσκεπιτισμός κτίστηκε πρωτίστως πάνω σε αυτήν την αρχή - την ελευθερία του κάθε ατόμου να ζεί όπως αυτός καθορίζει, βάση της λογικής, της κριτικής σκέψης και της εμπειρικής γνώσης και όχι βάση εξουσίας, παράδοσης ή δογμάτων. Μέσα απο την χαοτική καθημερινή ζωή, ο κάθε άνθρωπος διαμορφώνει ηθελημένα και άθελα του μια μοναδική φιλοσοφική έκδοση με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να βρίσκουμε άτομα που να συμφωνούν σε ένα μοναδικό σύνολο ιδεών. Ο κάθε ένας απο εμάς ονειρεύεται ένα κόσμο ιδεαλιστικό βάση των δικών του εγωιστικών κριτηρίων που έρχονται σε ρήξη με τις αρχές του υπόλοιπου συνόλου επειδή ο κάθε ένας απο εμάς είναι μια δυναμικώς εναλασσόμενη υποκριτική αίρεση. Δεν είναι παράξενο που στους διαγωνισμούς ομορφιάς οι διαγωνιζόμενες εύχονται αγάπη, ειρήνη και ευημερία σε όλον τον κόσμο ενώ ταυτόχρονα αγνοούν ότι το στέμμα και τα υφάσματα τους πιθανώς παράγονται απο άτομα που εξαναγκάστηκαν σε ένα σύστημα δουλειάς και που δεν προσφέρει καν βασικές ανθρώπινες ελευθερίες. Απλούστα δεν μπορούμε να αγαπάμε τα πάντα το ίδιο, ειρήνη υπάρχει σε ένα χώρο αν υπάρχει πόλεμος κάπου αλλού και κάποιοι ευημερούν σε ένα βαθμό επειδή κάποιοι άλλοι υποφέρουν σε έναν άλλο βαθμό. Αυτές είναι οι βασικές δυναμικές της ζωής και είναι κοσμικά αδύνατον να υπάρχει απόλυτη ισορροπία στα πάντα γιατί αυτό θα πήγαινε ενάντια όλων των αρχών που αξίωσαν την ύπαρξη του ίδιου του σύμπαντος. Ακόμη και οι θρήσκοι δεν μπορούν να απαντήσουν γιατί η απόλυτη τελειότητα και τάξη του θεού αποφάσισε να δημιουργήσει ένα ατελές και χαοτικό σύμπαν.
Η φιλοσοφικό-θρησκευτική αθεία και η πολιτικο-οικονομική αναρχία είναι βασικές αρχές στον ελευθεροσκεπτικισμό γιατί η θρησκεία και το κράτος βασίζονται στην εξουσία, την παράδοση και το δόγμα (κοινωνικό ή θρησκευτικό). Στην θρησκεία προωθείτε η αγάπη και ευημερία μέσα απο τον φόβο της βίας και του πόνου. Ακόμη και στον βουδισμό υπάρχει ο στόχος της απόλυτης ισορροπίας που είναι φυσικά αδύνατον να επιτευχθεί βάση των λόγων που προαναφέραμε. Στην πολιτική υπάρχει ο εξωτερικός φόβος/κίνδυνος και ότι υπάρχει η αναγκη εξουσίας, ελέγχουν και αρχών απο τα έσσω. Στην πραγματικότητα όμως και στις δυο περιπτώσεις οι εξουσίες είναι φτιαχτές απο τα άτομα που τα δημιούργησαν. Εδώ να αναφέρουμε ότι σε καμιά περίπτωση ο ελευθεροσκεπτικισμός δεν εναντιώνεται στην θρησκεία με σκοπό να την αφανήσει ή να την πολεμήσει με βίαιο τρόπο. Το ίδιο ισχύει και για την αναρχία. Αυτό θα ήταν ενάντια στις αρχές των εννοιών της ελευθερίας και του ελευθεροκεπτικισμού. Όλα τα υφιστάμενα συστήματα που επιβιώνουν σήμερα ανα το παγκόσμιο δεν είναι απαραίτητα τα καλύτερα και τα πιο λογικά αλλά τα πιο αποτελεσματικά βάση των ομάδων που τα ανέληξαν. Εδώ είναι που υπάρχει και η πηγή του μεγαλύτερου προβλήματος που μαστίζει την ανθρωπότητα – η βία που παράγεται απο μια ομάδα ανθρώπων έναντι σε άλλους. Οι ομάδες που υπερτερούν σήμερα απλά δημιουργησαν πιο αποτελεσματικά δόγματα, παραδόσεις και εξουσίες έναντι κάποιων άλλων. Με αυτό τον τρόπο ο πρώιμος άνθρωπος αντιλήφθηκε την κοινωνική δομή για να μπορεί να επιβιώσει πάνω σε μια γεωγραφική θέση που είχε περιορισμένους φυσικούς πόρους και με αυτόν τον τρόπο συνεχίζει μέχρι και σήμερα.
Εξουσίες όπως αυτές της θρησκείας και του κράτους δημιουργήθηκαν για να διατηρούν μαζί ένα σύνολο ανθρώπων έναντι κάποιων άλλων. Οι χριστιανοί υπάρχουν γιατί υπάρχουν οι εβραίοι και αντίστροφα. Οι δεξιοί υπάρχουν γιατί υπάρχουν οι αριστεροί. Οι ομάδες πάντοτε εκφράζουν άλλες ομάδες βάση των θέσεων που υπερασπίζονται οι ίδιες. Η αθεία και η αναρχία αφαιρούν αυτήν την δυναμική της ομαδικής βίας γιατί απαλήφουν την εξουσία, το δόγμα και την παράδοση που δημιουργείται μέσα απο την απόλυτη αλήθεια μιας ομάδας έναντι μιας άλλης. Προσφέρει ένα είδος γνώσης που είναι δυναμικό και διαχρονικά εναλλασσόμενο και που βασίζεται στο άτομο και στις αξίες της λογικής, της κριτικής σκέψης και της επιστημονικής μεθόδου και όχι στο γεννικό και μη αντιπρωσοπευτικό πιστεύω μιας ομάδας. Με τον ίδιο τρόπο στην πολιτική μπορεί υπάρχει η έλλειψη ομαδικής εξουσίας ατόμων έναντι άλλων χωρίς να υπάρχει βία όπως δλδ ακριβώς γίνεται και με την αθεία, αλλά και στην οικονομία με τον αναρχοκαπιταλισμό (libertarianism) όπου απαλείφονται οι ελεγχόμενες αγορές και ο κάθε ένας εναλάσσεται βάση των δικών του αξιών, σε ένα ελεύθερο συσχετισμό και χωρίς να επιβάλλεται σε τρίτους.
Η απουσία εξουσίας προκαλεί τον φόβο του χάους για το οποιοδήποτε άτομο που θέλει κάποια τάξη στην ζωή του και κάποιο ομαδικό έλεγχο για να μπορεί το να υπάρχει το εγώ του. Ο έλεγχος είναι αυτός ακριβώς που προκαλεί βία. Το χάος απλά παραμένει στον ίδιο παρανομαστή για τους υπολοίπους, αλλά όχι για το ίδιο το άτομο, που υπερασπίζεται μια συγκεκριμένη θέση εξουσίας/ελέγχου. Ως αποτέλεσμα τα άτομα είναι χαμένα και αδαή ως προς ένα σημείο που δεν υποστηρίζουν και γνώστες ως προς το σημείο που υποστηρίζουν. Με αυτόν το τρόπο δημιουργείται και η αυτο-πεποίθηση όπως πολύ σωστά ορίζει και η λέξη. Ο ίδιος ο φόβος ότι κάτι θα πάει στραβά βάση αυτών που δεν αρεσκώμαστε μας ωθεί να δημιουργήσουμε πολιτικές, θρησκευτικές, οικονομικές και άλλες ομάδες για να υπερασπιστούμε αυτές τις αξίες βάση άλλων ομάδων. Παλαιότερα αυτές οι υπερασπίσεις επέρχονταν με πόλεμο ή ανανταρσίες στην προκαθορισμένη τάξη πραγμάτων. Σήμερα όλες αυτές οι αλλαγές έρχονται μέσα απο ένα βίαιο σύστημα όπου η μέση ενδιαφερόμενη άποψη, αντλεί δύναμη απο την απάθεια για να εκλέξει τον μέσο αντιπρόσωπο μιας πλειοψηφίας έναντι μιας άλλης μειοψηφίας. Το ονομάζουμε δημοκρατία και είναι ότι καλύτερο επινοήσαμε και εφαρμόσαμε σε μεγάλο βαθμό σαν ανθρωπότητα. Είναι επίσης η αρχή της κάθε μορφής βίας μιας και το σύστημα αυτό προυποθέτει ομαδοποίηση για υποστήριξη ορισμένων συμφερόντων έναντι κάποιων άλλων κάτω απο την απόλυτη εξουσία του κράτους. Το κράτος, δλδ η μέση αντιπροσωπία συμφερόντων, ελέγχει την θρησκευτική, πολιτική αλλά και την οικονομική δραστηριότητα κάποιας χώρας και υπηρετεί τα υποκείμενα της αναλόγως των αντιπροσώπων που αναδύονται απο αυτήν. Ως αποτέλεσμα κάποιοι ανθρώποι δεν είναι στην ιδια θέση με άλλους. Ένα παντρεμένος έχει περισσότερα δικαιώματα απο έναν ανύπαντρο με αποτέλεσμα ο ανύπαντρος να αναγκάζεται να συνεισφέρει στο σύστημα με το να παντρεύεται και να αναπαράγεται έτσι ώστε να αντλήσει αυτά τα δικαιώματα που είναι και οικονομικής αλλά και κοινωνικής φύσεως. Όπως πολύ σωστά το έθεσε ο George Orwell στην Φάρμα των Ζώων «Όλα τα ζώα δημιουργήθηκαν ίσα, αλλά κάποια ζώα είναι πιο ίσα απο κάποια άλλα».
Βάση των αρχών της ελευθερίας και του ελευθεροσκεπτικισμού προτείνεται ένας υγειής ανταγωνισμός ιδεών, επιστημονικών ευρημάτων και κοινωνικών συνόλων όπου θα προωθείται ένας ελεύθερος συσχετισμός ατόμων. Σε αυτή την αντίληψη, τα άτομα θα μπορούν να επιλέγουν να ανοίκουν σε ένα σύστημα, όπου βάση της δικής τους κρίσης, θα είναι το πιο καλό για αυτούς αλλά δεν θα θα επιβάλλεται άμεσα ή έμμεσα σε άλλους. Στην ουσία αυτό κάνουμε και σήμερα αλλά το κάνουμε με βίαια και επιβλητικά μέσα σε τρίτους. Είμαστε όλοι εγωιστές και ακόμη και σε αλτρουστικές πράξεις παίρνουμε ευχαρίστηση απο αυτό που κάνουμε και αυτό που μας εξυπηρετεί καλύτερα - είτε αυτό είναι υλικό ή πνευματικό δεδομένο. Με τον ίδιο τρόπο μπορούμε να αρχίσουμε να προωθούμε ένα σύστημα όπου θα πληρώνουμε για τους φόρους που θα θέλαμε να έχουμε ωφελήματα χωρίς να εξαναγκάζουμε άλλους που δεν θέλουν να συνεισφέρουν. (Άμυνα, ΡΙΚ κλπ). Θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε σχολεία ή να προωθήσουμε υφιστάμενα σχολεία που ασπάζονται τα δικά μας ιδεώδη χωρίς να θέλουμε αυτά να αντλούν βία ή εξουσία έναντι άλλων (ιδιωτικές σχολές και σεμινάρια). Οι οικονομικές μας συναλλαγές θα μπορούν να βασίζονται σε ένα σύστημα ανταλλαγής που εμείς καθορίζουμε και επιλέγουμε να ανοίκουμε και όχι βάση του τι προκαθορίζει η πλειοψηφία έναντι της μειοψηφίας. Μπορούμε ακόμη και σημερα να αρχίσουμε να ζούμε σε ένα σύστημα ελευθερίας όπου θα επιλέγουμε βάση των δικών μας αρχών χωρίς να επιβάλλουμε αυτές σε άλλους. Όπως πολύ σωστά ο Fuller Backminster «Ποτέ δεν αλλάζεις κάτι με το να πολεμάς την υφιστάμενη πραγματικότητα. Για να αλλάξεις κάτι δημιούργησε ένα μοντέλλο που θέτει το υφιστάμενο μοντέλλο ξεπερασμένο»
- Endimos