Καταρχήν να φκάλουμε τα αυτονότητα που τη μέση. Αποχή δεν σημαίνει συνενοχή. Μπορεί να ακούεται ωραία επειδή έσσιει ομοιοκαταληξία αλλά στην πραγματικότητα οι συνένοχοι, οι διαχρονικοί συνένοχοι, εν τούτοι που εμπιστεύονται τρίτους για να διαχειριστούν τις ζωές όλων. Δεν φταίν οι πολιτικοί εάν ο κόσμος τους επιλέγει. Οι υπεύθυνοι είναι αυτοί που ψηφίζουν και διατηρούν ένα σύστημα πελατειακό, ένα σύστημα βολέματος, συμφερόντων τζιαι διαπλοκής. Πως αλλάσει; Κόφκεις την κκελλέ της κουφής

Στην πραγματικότητα με η χωρίς πολιτικό σύστημα η ζωή θα ήταν ακριβώς το ίδιο με την διαφορά ότι ο κόσμος θα ήσσιε παραπάνω λεφτά μέστην πούγκα του. Το πολιτικό σύστημα είναι απλά μια μη παραγωγική εταιρεία με βολεμένους που στον πραγματικό κόσμο θα κατέρρεε. Σε κάθε εκλογές οι πολίτες παγκοσμίως άρχισαν να το συνειδητοποιούν. Οι πολιτικοί είναι πωλητές φόβου τζιαι ψέματος. Είναι μισθοφόρα βαμπίρ με σπόνσορες τους ψηφοφόρους. Ρουφούν το αίμα που τους αντιπάλους τους για να ταίσουν τους δικούς τους.

Επίσης. Ο πολιτικός-βαμπίρ δεν είναι τζιαμέ για να εξυπηρετήσει τον πολίτη αλλά πρώτα τον εαυτό του. Ούλλοι λλίο πολλά ξέρουν το τούτο. Τούτη η συνειδητοποίηση όμως φέρνει μας αντιμέτωπους με μια μεγάλη αλήθκια. Γιατί ψηφίζει ο κόσμος; Η απάντηση εν πιο απλή απ’ ότι νομίζετε.

Οι πολιτικοί εν μια χούφτα 150 με 200 άτομα. Εκπροσωπούν περίπου ~120.000 άτομα που είναι οι δημόσιοι και ημικρατικοί υπαλλήλοι. ~120.000 άτομα που ως πρόσφατα ήταν βασιλιάδες. Έστω και 1000 ευρώ σαν μισθό να επιάνναν θα έπρεπε να κρούσουν το υπουργείο τους για να απολυθούν. Τα προνόμια τζιαι  ωφελήματα που απολαμβάνουν ως σήμερα, ο ιδιωτικός υπάλληλος εν μπορεί καν να τα ονειρευτεί.

Τούτοι 120.000 όμως έχουν αρφούες, μανάες, τζιηρούες, Η μέση οικογένεια στην Κύπρο έσσιει 4-5 άτομα. Μιλούμε δηλαδή για ακόμα ~400.000 κόσμο που ψηφίζει γιατί έχουν ένα σασμένο κυβερνητικό μέσα στην οικογένεια τους. Κανένας δεν ψηφίζει για δημοκρατία, εντιμότητα, την Κύπρο κλπ. Τούτα εν μαλακίες. Ο κόσμος ψηφίζει για να σάσει τον κώλο του πάστην ράσσιη κάποιου άλλου.

Φαέ-φάε όμως εν έμεινε τίποτε για τους νέους που ας θυμίσουμε ότι η πρώτη τους αντίδραση γιατί εν ψηφίζουν είναι γιατί εν έχουν δουλειά. Οι πολιτικοί δεν μπορούν πλέον να τους σάσουν γιατί η κότα με τα χρυσά αφκά έσσιει δυσκοιλιότητα. Η παλιά γεννιά με τα κλασσικά κομματικά αρνιά άρκεψε τζιαι πεθανίσκει. Έτσι με πολλά απλά μαθηματικά κατανοείς ότι ένας στους τρείς δεν εψήφισε γιατί είτε άρκεψε να καταλάβει τι γινίσκεται ή απλά κανένας εν τον/την σάζει.

Εάν τολμίσουν ποττέ οι 1/3 να ζητήσουν οι δημόσιοι υπαλλήλοι να έχουν τα ίδια εργασιακά δικαιώματα με τους ιδιωτικούς τότε η αποχή θα πάει πέρα του 80% γιατί τα κόμματα δεν θα έχουν τίποτε να προσφέρουν στους ψηφοφόρους. Το ψουμούιν ήταν ανέκαθεν η λατρεμένη κυβερνητική δουλειά. Εάν φκεί που την εξίσωση τότε τζιαμέ θα φανεί πραγματικά πόσο αχρείαστο αλλά και επιζήμιο είναι το πολιτικό σκηνικό.

- Papzy

%d bloggers like this: